σιλόδουροι

oἱ, Α

(στους Γαλάτες) σώμα εξακοσίων ανδρών που είχαν ορκιστεί να ζουν και να πεθαίνουν μαζί με τον βασιλιά («οὓς καλεῑσθαι ὑπὸ τῶν Γαλατῶν... σιλοδούρους, τοῡτό δ' ἐστιν ἑλληνιστὶ εὐχωλιμαῑοι», Νικ. Δαμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για λ. κελτικής προελεύσεως (πρβλ. και λατ. soldurius, -ii)].